گروه بین‌الملل مشرق - روزنامه آمریکایی "وال استریت ژورنال" در گزارشی درباره تهدیدات اخیر "باراک اوباما"، رئیس جمهوری آمریکا در تجاوز نظامی علیه سوریه نوشت که واشنگتن فرمانی از یکی از مسئولان ایرانی به دست آورده که در آن به نیروهای مستقر در عراق دستور داده است، در صورتی که «باراک اوباما»، رئیس جمهوری آمریکا به سوریه تجاوز کرد، منافع آمریکا در عراق را مورد حمله قرار دهند

این روزنامه آمریکایی به نقل از مسئولان این کشور که نخواست نامشان افشا شود، نوشت که از جمله اهداف احتمالی ایران در عراق سفارت آمریکا در بغداد خواهد بود.
وال استریت ژورنال در ادامه افزوده بود که این مسئولان بیش از این توضیحی درباره دیگر اهداف احتمالی ایران در عراق ندادند.
این روزنامه آمریکایی تاکید کرده بود که این فرمان ایرانی در روزهای اخیر گرفته شده و سردار "قاسم سلیمانی"، فرمانده سپاه قدس آن را داده است.
در تو ضیح این نامه هم وال استریت ژورنال نوشت که در این نامه از نیروهای حامی و تایید کننده ایران در عراق خواسته شده در آمادگی کامل برای هرگونه واکنش قدرتمند در پاسخ به تجاوز آمریکا به سوریه باشند.

از سوی دیگر وزارت خارجه آمریکا با صدور بیانیه‌ ای از اتباع این کشور خواست از سفر به عراق جز در موارد ضروری خود داری کنند و دلیل این امر ناامنی های حاکم بر این کشور بیان کرده که از جمله دلایل آن فعالیت گروه‌ های سلفی تکفیری و خشونت های مستمر طایفه ای و مذهبی حاکم بر این کشور است که از سال 2008 تاکنون به شکل بی سابقه ای در این کشور افزایش یافته و تشدید شده است

 ه گزارش «شیعه نیوز»، باری دیگر نماینده پارلمان حزب العراقیه عراق "احمد علوانی" بر تریبون های الرمادی ظاهر شد و به توهین های خود نسبت به شیعیان ادامه داد.

وی که در جمع تظاهر کنندگان الرمادی و در میدان های موسوم به میدان های کرامت سخن می گفت در ادامه توهین و جسارت های خود گفت: پس از ازبین بردن مرقد[حضرت] زینب [سلام الله علیها]، بدون کوچکترین رحمی برخی شیعیان عراق -که وی آنها را عمال ایران در این کشور خواند- را سر خواهیم برید. 

پس از پخش سخنان ناشایست علوانی توسط شبکه "عراق القانون"، کمال ساعدی نماینده پارلمان عراق و عضو فراکسیون دولت قانون خواهان اخراج علوانی از پارلمان این کشور و محاکمه وی به دلیل اظهارات مستمر ضد شیعی اش شد. 

شایان ذکر است که "علوانی چندی پیش در مصاحبه با شبکه ماهواره‌ای بغداد و در توهینی آشکار، شیعیان عراق را به مزدوری ایران متهم و آنان را خوک و بزدل توصیف کرده بود". هم چنین چندی پیش سازمان اطلاعات یک دولت عرب منطقه، سندی محرمانه را به سازمان اطلاعات روسیه تحویل داد، که در آن اسامی کسانی که از دولت قطر رشوه دریافت کرده تا در جهت سرنگونی حکومت نوری مالکی تلاش و نیز  به ایجاد فتنه در عراق دامن بزنند، را ذکر کرده بود. اسامی این اشخاص در روزنامه روسی "تریبونا" منتشر شد.

در این سند اغلب  شخصیت های بارز مخالف حکومت عراق و مبالغ دریافتی آن، به چشم می خورد، که از آن جمله می توان به: اسامة نجيفي 4 میلیارد دلار، رافع عيساوي 800 مليون دلار، شيخ احمد ابو ريشة 500 مليون دلار، شيخ حاتم علي سليمان 500 مليون دلار، اياد سامرائي 500 مليون دلار، احمد علواني  200 مليون دلار و...  اشاره کرد.

 به گزارش شیعه آنلاین، رسانه های عرب زبان دقایقی پیش از وخیم شدن حال ملک "عبدالله بن عبدالعزیز آل سعود" پادشاه عربستان سعودی و انتقال وی به بیمارستان خبر دادند.

در همین راستا پایگاه الجوار ضمن اعلام این خبر، نوشت: در پی وخیم شدن حال پادشاه سعودی و انتقال او به بیمارستان، "خالد بن عبدالعزیز التویجری" رئیس کاخ پادشاهی سعودی، اداره کشور را بطور مؤقت در دست گرفت.
گفته می شود یک تیم پزشکی متشکل از شش پزشک متخصص، به طور پیوسته ملک "عبدالله آل سعود" را زیر نظر قرار داده اند. یکی از این پزشکان اعلام کرده که پادشاه سعودی در حال حاضر از بیماری قند، فشار و قلب رنج می برد.
شایان ذکر است ملک "عبدالله بن عبدالعزیز آل سعود" در حال حاضر 89 سال سن دارد. او متولد 1924 میلادی بوده است. وی ششمین پادشاه عربستان از زمان تأسیس حکومت سعودی توسط پدرش، ملک "عبدالعزیز بن سعود آل سعود" است. او در سال 2005 میلادی بعد از مرگ برادر بزرگترش، ملک "فهد بن عبدالعزیز" پادشاه عربستان شد

به گزارش  مهر به نقل از خبرگزاری معا نوشت: نظامیان ویژه ارتش رژیم صهیونیستی صبح امروز به مسجد الاقصی یورش بردند و به طور گسترده در صحن آن مستقر شدند. نظامیان، مسجد الاقصی را به طور کامل بستند و زمینه را برای یورش صهیونیست ها آماده کردند

نظامیان ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی در همین راستا سه جوان فلسطینی را که در صحن مسجد الاقصی حضور داشتند، بازداشت کردند. یورش نظامیان صهیونیست به مسجد به درگیری با این جوانان منجر شد که بر اثر آن سه نفر از نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی به دلیل پرتاب سنگ از سوی فلسطینی ها زخمی شدند.

نظامیان صهیونیست همچنین برای متفرق کردن فلسطینی هایی که در مسجدالاقصی حضور داشتند از گاز فلفل استفاده کردند. گفته می شود پلیس رژیم صهیونیستی از ورود تمام شهروندان فلسطینی با هر سن و جنسیتی به داخل مسجد جلوگیری می کند. همچنین مانع از برگزاری کلاس های آموزشی طلاب دینی در مسجد الاقصی شده است که تعداد آنها بیش از 500 نفر است.

اقدامات رژیم صهیونیستی در آستانه "عید العرش" صهیونیست ها انجام می شود

منتظران مهدی آگاه باشید!  

 حسین را منتظرانش کشتند...

بسم الله الرحمن الرحیم

همه ما می دانیم که او روزی خواهد آمد و این قافله سرگردان بشری را به ثبات و آرامش خواهد رساند و همه ما نیز شنیده ایم که این حضور بسیار نزدیک است و رایحه ظهور از تمام جهان به مشام می رسد؛ اما

آیا به راستی، خود را برای این رویارویی عظیم آماده کرده ایم؟

آیا امروز و هم اینک، خود را برای سربازی و یاری امام زمان خویش آماده می دانیم؟

آیا…

ممکنه منتظر مهمان عزیزی بود ولی مهیای پذیرش او نبود ؟!

البته که غیر ممکنه !

افسوس که ما " غیر ممکن "  رو ممکن ساختیم و " ممکن " رو غیر ممکن ...

درکتابی چه زیبا نوشته شده بود که :

" امام زمان آمدنی نیست ، بلکه آوردنی است. "

و این جمعه هم گذشت ...

در روايات اسلامي آمده است که هنگام ظهور حضرت قائم (عج) زره ي رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلّم با ايشان است و بر بدن هيچکس اندازه نيست مگر بر قدّ شريف حضرت مهدي (عج) همانگونه که تنها بر بدن پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله وسلّم اندازه بود. («منتهي الآمال»، باب 14، فصل 2، ويژگي 31)

امام قائم (عج) همچون پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله نخست اعلان دعوت مي کند و در آغاز ظهور، پيامش را به جهانيان مي رساند، در اين ميان عدّه اي دعوتش را مي پذيرند ولي عدّه اي ديگر کار شکني و توطئه گري کرده و به مخالفت بر مي خيزند، امام (عج) در برابر اينها قيام مسلّحانه مي کند.
امام جواد عليه السّلام در ضمن حديثي مي فرمايد:
«وقتي که 313 نفر ياران خاصّ امام قائم (عج) به خدمتش در مکّه رسيدند، حضرت دعوتش را به جهانيان آشکار مي سازد (يعني ظهور مي کند) و وقتي که اين تعداد به ده هزار نفر رسيد، به اذن خداوند متعال قيام مسلّحانه مي کند (خروج مي نمايد).» («بحار الانوار»، ج 52، ص 283)

در روايات آمده است: يکي از نشانه‏هاي برپايي قيامت، «طلوع خورشيد از مغرب» است.
اميرالمؤمنين علي‏عليه السلام به نقل از پيامبرصلي الله عليه وآله مي‏فرمايد: «به ناگزير ده چيز قبل از قيامت رخ خواهد داد: سفياني، دجّال، ودود و جنبنده، خروج قائم‏عليه السلام، طلوع خورشيد از مغرب، نزول حضرت عيسي‏عليه السلام، خسف به مشرق، خسف به جزيرة العرب و آتشي که از چاه عدن بيرون مي‏آيد و مردمان را به محشر سوق مي‏دهد». [1] البته طلوع خورشيد از مغرب به عنوان امري حتمي معرفي شده است. [2] .
شيخ مفيدرحمه الله درباره چگونگي اين اتفاق نوشته است: «خورشيد هنگام ظهر در آسمان راکد مي‏شود و ساعتي چند تا به هنگام عصر پيدا نباشد، آن گاه از مغرب آشکار گردد». [3] .
اگرچه عده‏اي اين امر را بعيد پنداشته و گفته‏اند: مستلزم در هم ريختن و از هم پاشيدن نظم جهان و تغيير در حرکت منظومه شمسي خواهد بود و نتيجه گرفته‏اند که با اصول حاکم بر نظام طبيعت، ناسازگار است؛ ولي به نظر مي‏رسد اين امر همانند بسياري ديگر از امور، از آيات الهي خواهد بود. به علاوه نظير اين اتفاقات قبلاً نيز در آسمان رخ داده که از جمله آنها «ردّالشَّمس» براي يوشع بن نون بوده است. [4] .
در برخي ديگر از گفته‏ها آمده است...

در روايات فراواني گفته شده است: درآستانه ظهورجنگ‏هاي خونين‏فراواني رخ خواهد داد که جمعيت بسياري از مردم به قتل خواهند رسيد. از اين مرگ به عنوان «مرگ سرخ» ياد شده است.
حضرت علي‏عليه السلام در اين باره فرمود:
«بَيْنَ يَدَيَّ القائِمِ مَوْتٌ اَحْمَرٌ وَمَوْتٌ اَبْيَضٌ وَجَرادٌ في حينِهِ وَجَرادٌ فِي غَيرِ حينِهِ اَحْمَرٌ کَاَلْوانِ الدَّمِ فَاَمّا المُوتُ الاَحْمرُ فَالسَّيفُ وَاَمّا المَوتُ الاَبيَضُ فَالطّاعُونُ»؛ «در آستانه قيام قائم، مرگ سرخ، مرگ سفيد و ملخ‏هايي به هنگام و ملخ‏هايي نابه‏هنگام سرخ، همچون خون خواهد بود. اما مرگ سرخ پس [کشته شدن با] شمشير است و مرگ سفيد به وسيله طاعون است». [1] .

پی نوشت ها:
[1] کتاب الغيبة، ص 438، ح 430.

«فراگير شدن ظلم و جور»، از نشانه‏هاي معروف ظهور حضرت مهدي‏عليه السلام است. اين نشانه در روايات بسيار، به چشم مي‏خورد. در بعضي به همين عنوان کلي، مورد اشاره قرار گرفته؛ چنان‏که در روايت معروفي - با سندهاي گوناگون - آمده است: «يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الاَرضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً»؛ [1] «خداوند به وسيله ظهور مهدي‏عليه السلام زمين را پر از عدل و داد مي‏سازد، پس از آنکه از ظلم و ستم پر شده باشد».
گفتني است در اينجا سخن از زياد شدن ظلم و جور و گناه و کم شدن افراد صالح‏است؛ نه‏اينکه همه مردم‏کافر شوند، ياافراد صالح‏اصلا وجودنداشته باشد! در همان زمان، که همه جا را تباهي فراگرفته وابرهاي تيره‏گناه سايه‏افکنده، بايد افراد پاکباخته، متعهد وصالح، زمينه قيام‏آن حضرت راآماده سازند ودرحمايت از آن منجي بزرگ به جهاد برخيزند.
در روايات - در حالي که از زياد شدن ستم، به عنوان نشانه ظهور ياد شد - به اين نکته نيز اشاره شده که جامعه منتظر مهدي‏عليه السلام، بايد در به پا داشتن ارزش‏ها و مبارزه با ضد ارزش‏ها، تلاش جدّي کرده، به تهذيب نفس بپردازند و... .

پی نوشت ها:
[1] الکافي، ج 1، ص 338 و...

در برخي از روايات «خروج خراساني» به عنوان يکي از نشانه‏هاي ظهور بيان شده است. اگر چه در اين روايات به روشني او معرفي نشده است؛ ولي برخي او را مردي از بني‏تميم دانسته‏اند. [1] .
اغلب رواياتي که نام او را برده‏اند، از خراساني همراه سفياني ياد کرده‏اند. امام صادق‏عليه السلام فرمود: «خُرُوجُ الثَّلاثَةِ الخُراساني وَالسُّفياني وَاليَماني فِي سَنَةٍ واحِدَةٍ فِي شَهْرٍ واحِدٍ في يَوْمٍ واحِدٍ وَلَيْسَ فيها رايَةٌ بِأَهْدَي مِنْ رايَةِاليَماني يَهدِي إِلَي الْحَقِّ» [2] ؛ «خروج خراساني، سفياني و يماني در يک سال و يک ماه و يک روز تحقق مي‏يابد و در بين آنها پرچمي هدايتگرتر از يماني نيست که او به حق هدايت مي‏کند».
و در برخي روايات از خراساني و سفياني به دو اسب مسابقه تشبيه شده‏اند که خراساني از مشرق و سفياني از مغرب به طرف کوفه در حرکت‏اند. [3] .
البته روايتي نيز از خروج او به عنوان يکي از نشانه‏هاي حتمي قيام حضرت مهدي‏عليه السلام ياد شده که به جاي خروج يماني ذکر شده است. [4] .

پی نوشت ها:
[1] روزگار رهايي، ص 1043.
[2] کتاب الغيبة، ص 446.
[3] الغيبة، ص 259.
[4] ر.ک: همان، ص 289، ح 6.

در فرهنگ مهدويّت از وجود «پرچم‏هاي سياه از خراسان» به عنوان نشانه ظهور ياد شده و درباره آن رواياتي چند از معصومين‏عليهم السلام نقل شده است. مضمون اين روايات آن است که پيش از ظهور امام مهدي‏عليه السلام در منطقه خراسان (خراسان قديم، شامل: قسمت‏هاي زيادي از ايران، افغانستان، ترکمنستان، تاجيکستان و ازبکستان) انقلابي برپا مي‏شود و مردم در حالي که پرچم‏هاي سياه را به اهتزاز در آورده‏اند، به حرکت در مي‏آيند. [1] .
پديدار شدن اين نشانه ظاهراً در آستانه ظهور و يا اندکي پيش از آن خواهد بود؛ به گونه‏اي که حضرت مهدي‏عليه السلام آنان را به سوي خويش فرا مي‏خواند.
امام باقرعليه السلام مي‏فرمايد...

در آستانه ي ظهور حضرت مهدي (عج) نشانه هاي بسياري بروز مي کند که يکي از آنها، خروج «دجّال» است. («اثباة الهداة»، ج 7، ص 397)
اصل دجّال را از اصفهان («بحار الانوار»، ج 52، ص 194) يا بجستان («منتخب الاثر»، ص 425) و يا خراسان («الملاحم و الفتن»، ص 126) نشان داده اند. او يک طاغوت حيله گر مانند سفياني است.
در روايات آمده که آن ملعون ادّعاي الوهيّت کرده و به وجود نحس او خونريزي و فتنه در عالم واقع مي شود. از اخبار چنين بر مي آيد که يک چشم او ماليده و ممسوح است و چشم چپ او در ميان پيشاني اش واقع شده و مانند ستاره مي درخشد و تکّه ي خوني در ميان چشم او واقع است. بسيار بزرگ و تنومند و داراي شکل عجيب و غريب و بسيار ماهر در سِحْر است. در پيش او کوه سياهي قرار دارد که به نظر مردم مي آيد، کوه نان است و در پشت سرش کوه سفيدي که از سِحْر به نظر مردم آبهاي صاف جاري مي آيد. او فرياد مي کند:
«اوْليايي أَنَا رَبُّکُمُ الْاَعْلي
: بندگانم من پروردگار بزرگ و والاي شما هستم». («منتهي الآمال»، باب 14، فصل 7)
براي دجّال خري قرمز رنگ است که طول آن 60 قدم و به اندازه ي ديد چشم است و چشم راستش کور است («عقد الدّرر»، ص 274). از هر موي خر دجّال، نغمه اي به گوش مي رسد و آن نغمات باعث جذب شدن مردم سست و ناپرهيزکار به اوست. («آخرين اميد»، ص 323)
«دجّال» از همه جا مي گذرد و فقط در مکّه و مدينه و بيت المقدّس قدم نمي گذارد. («الزام الناصب»، ص 74)
بيشتر پيروان او افراد يهودي زنازاده عربهاي بياباني هستند که تاج بر سر دارند. («عقد الدّرر»، ص 274)
رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلّم درباره ي دجّال فرمود: «هر مؤمني که دجّال را ببيند آب دهان خود را به روي او بيندازد و سوره ي مبارکه حمد را بخواند براي اينکه سحر آن ملعون را دفع کند». («منتهي الآمان»، باب 14، فصل 7)
طبق نقل امام صادق عليه السلام، امير مؤمنان علي عليه السلام در ضمن خطبه ي طولاني فرمود: «حضرت مهدي (عج) با يارانش از مکّه به بيت المقدّس مي آيند و در آنجا بين آن حضرت و دجّال و ارتش دجّال جنگ واقع مي شود، دجال و ارتش او مفتضحانه شکست مي خورند، به طوريکه از اوّل تا آخر آنها به هلاکت مي رسند و دنيا آباد مي شود». («اثباة الهداة»، ج 7، ص 176) بالاخره آن ملعون به دست مبارک حجّت عليه السلام با به دست عيسي بن مريم عليه السلام کشته مي شود. طبق روايتي، آن حضرت دجّال را در کُناسه ي کوفه به دار مي زند. و بر روايتي ديگر در فلسطين در کنار دروازه ي «لد» نزديک بيت المقدّس کشته مي شود. («خورشيد مغرب»، ص 74)
و در جاي ديگر ذکر کرده اند که در عقبه ي افيق شام به درک واصل خواهد شد. («نجم الثّاقب»، ص 189)
خروج دجّال در روايات اهل تسنّن و در تورات و انجيل نيز آمده است. برخي از نويسندگان اسلامي با توجّه به ريشه ي لغت «دجّال» آن را منحصر به يک فرد مخصوص نمي دانند بلکه آن را عنواني کلّي براي افراد پرتزوير و حيله گر که براي فريب مردم از هر وسيله اي استفاده مي کنند، مي دانند. («آخرين اميد»، ص 324)

در يکي از سايت هاي سني سعودي بحثي در مورد امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف شده بود و در آن حديثي از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم آورده شده است.
 
در اين حديث که از کتاب "مستدرک الحاکم" نقل شده، آمده: عن عبد الله بن مسعود قال: أتينا رسول الله صلى الله عليه وآله فخرج إلينا مستبشرا يعرف السرور في وجهه، فما سألناه عن شئ إلا أخبرنا به، ولا سکتنا إلا ابتدأنا، حتى مرت فتية من بني هاشم فيهم الحسن والحسين، فلما رآهم التزمهم وانهملت عيناه! فقلنا يا رسول الله، ما نزال نرى في وجهک شيئا نکرهه! فقال: إنا أهل بيت اختار الله لنا الآخرة على الدنيا، وإنه سيلقى أهل بيتي من بعدي تطريداً وتشريداً في البلاد، حتى ترتفع رايات سود في المشرق فيسألون الحق فلا يعطونه، ثم يسألونه فلا يعطونه، فيقاتلون فينصرون! فمن أدرکه منکم ومن أعقابکم فليأت إمام أهل بيتي ولو حبوا على الثلج، فإنها رايات هدى يدفعونها إلى رجل من أهل بيتي يواطئ اسمه اسمي واسم أبيه اسم أبي، فيملک الأرض، فيملؤها قسطاً وعدلاً کما ملئت جوراً وظلماًو.
 
مضمون اين روايت اين است: هنگامي که در مشرق زمين پرچم هاي مشکي رنگ برافراشته مي شود و در سرزمين حجاز – که سرزميني گرم و خشک است – برف مي بارد،‌ ظهور امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف نزديک خواهد بود.
 
گفتني است زمستان امسال يکي از بي سابقه ترين برف هاي طول تاريخ عربستان سعودي،‌ در اين کشور باريده شد و تعجب همگان را برانگيخت.

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام من به یوسف گمگشته دل زهرا و گل خوشبوی گلستان انتظار

ای دریای بیکران، آفتاب روشنی بخش زندگی من که از تلالو چشمانت که همانند خورشید صبحدم از درون پنجره های دلم عبور می کند و دل تاریک و سیاه مرا نورانی می کند.

تو کلید در تنهایی من! من تو را محتاجم.

بیا ای انتظار شب های بی پایان، بیا ای الهه ناز من، که من از نبودن تو هیچ و پوچم. بیا و مرا صدا کن. دستهایم را بگیر و بلند کن مرا. مرا با خود به دشت پر گل اقاقیا ببر. بیا و قدم های مبارکت را به روی چشمانم بگذار. صدایم کن و زمزمه دل نواز صدایت را در گوش هایم گذرا کن، من فدای صدایت باشم. چشمان انتظار کشیده من هر جمعه به یادت اشک می ریزند و پاهایم سست می شوند تا به مهدیه نزدیک خانه مان می روم و اشک هایم هر جمعه صفحات دعای ندبه را خیس می کند. من آنها را جلو پنجره اتاقم می گذارم تا بخار شود و به دیدار خدا برود. به امید روزی که شمشیرم با شما بالا رود و بر سر دشمنانتان فرود آید.

یا مهدی ادرکنی عجل علی ظهورک

حضرت امام رضا - عليه السلام - پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سال‏183 هجرى در 35 سالگى، عهده دار مقام مامت‏شد. دوره امامت ايشان بيست‏سال بود كه ده سال نخست آن با خلافت «هارون‏الرشيد»، پنج‏سال با خلافت «محمد امين‏» و پنج‏سال آخر با خلافت «عبدالله المامون‏» معاصر بود.

با شهادت امام موسى كاظم(ع)، سياست ضد علوى عباسيان با شكست مواجه شد. مردم بيش از پيش به اهل بيت عصمت(ع) گرايش پيدا كردند و اين گرايش حتى در ميان خانواده خلفا و درباريان نيز رسوخ كرد. چنانكه گويند: زبيده، همسر رشيد و نوه منصور و بزرگترين زن عباسى، شيعه شد و چون هارون الرشيد از آن آگاهى يافت، سوگند خورد كه طلاقش دهد. روايت‏شده است كه وقتى جسد مطهر امام كاظم(ع) را به جمع پاسبانان حكومت آوردند و با سخنان زشت‏خبر مرگ آن بزرگوار را اعلام كردند، سليمان، پسر منصور دوانيقى، فرزندان و غلامانش را فرمان داد جلوى اين كار را بگيرند. او، خود، با پاى برهنه در پى جنازه حركت كرد و قضيه را كتبا به اطلاع هارون الرشيد رساند. هارون در پاسخ گفت: اى عمو، صله رحم كردى، خداوند به تو پاداش نيك دهد؛ به خدا سوگند، سندى بن‏شاهك اين كار را به دستور ما انجام نداده است.

همه اين كارها به خاطر......

مولاي ما كيست؟

امروز مولاي ما كيست و چه كسي صاحب و مالك ماست و كيست كه بر ما حق آقايي دارد و ما به پذيرش ولايتش ملزميم ؟

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در خطبه‌ي غدير او را اينگونه معرفي مي كنند :

ألا إن خاتم الائمه منا القائم المهدي

بدانيد آخرين امامان از ما قيام كننده‌ي مهدي است .

ألا إنه قد بشر به من سلف من القرون بين يديه

اوست كه پيشينيان از قرن‌هاي گذشته به او بشارت داده‌اند .

ألا إنه الباقي حجه و لاحجه بعده ولا حق إلا معه و لانور إلا عنده

اوست كه به عنوان حجت باقي مي‌ماند و بعد از او حجتي نيست ، هيچ حقي نيست مگر همراه او ، و هيچ نوري نيست مگر نزد او .

ألا و إنه ولي الله في أرضه و حكمه في خلقه و امينه في سره و علانيته (2)

 بدانيد كه اوست ولي خدا در زمين و حكم كننده‌ي او بين خلقش و امين او بر نهان و آشكارش .

 او همان امام زمان دوست داشتني ماست كه امروز به يمن نفسهايش زنده‌ايم و به بركت لطفش رزق و روزيمان مي‌دهند . او همان امام زماني است كه نعمتي به عظمت او و منتي به سنگيني او به احدي عطا نشده ، او همان « آب رحيم » ، همان پدر مهرورز است .همان صاحب اختياري كه از ما به خودمان مهربانتر است و صلاحمان را نيكوتر مي‌شناسد و بيش از خود ما دلشوره و نگراني ما را دارد . اينگونه ، سروري و مالكيت او و غلامي و رقيت ما رابطه‌اي تكلف آور و زحمت خيز و از سر اجبار و اكراه نيست . پدر اختيار دارد براي فرزندش تصميم بگيرد ، به او امر و نهي كند ، به او مسئوليتي بدهد و از او اطاعت طلب كند . اما در عين حال به كودكش عشق مي ورزد و حواسش تماماً به اوست . زحمت او را مي‌كشد، پاي فرزندش پير مي شود و عمر و هزينه و امكانات مي‌گذارد . پس من و تو برده‌ي ائمه‌ نيستيم كه خادم و غلام هستيم و اين بندگي و عبوديت را با دل و جان خريده‌ايم و عاشقانه پذيرفته‌ايم.

این جمعه ها که ختم به مختار می شود

بدجور دل ما طالب دیدار می شود

ای منتقم بیا که به عالم نشان دهیم 

شیعه عزیز است و جز او خوار می شود